Sezen Aksu, "Ne kadar az yol almışız, ne kadar az, yolun başındaymışısz meğer" derken, Orhan Pamuk Masumiyet Müzesi kitabında "hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum" diye devam eder. Çünkü bazen insanlar bu dünyayı kendi kavruldukları toz bulutu içinde birikmiş kir ile tüketmeye başlarlar. Senin yaydığın enerji, taşıdığın değer kendi prototiplerine uymadığı için sistemleri hata verir. İşte bu yüzden 2014'e ve geleceğe dair sözlerim var:
- IQ'sunu olduğu gibi EQ'sunu da yönetebilen ve geliştiren, iç görüsü kuvvetli ve olumlu,
- Tüm eksikliklerine rağmen artılarını sahiplenen ve iyi bir birey olmayı hayatınının merkezine koyan,
- Konuşmasıyla, hareketleriyle sistemin yarattığı bir prototip olmayan,
- Duygularıyla ve önsezileriyle hareket eden,
- Paylaşmayı ve sevgiyi kazanmayı bilen
- Kendi muhafazakar adalet kuralları yerine akılcı ve genelgeçer doğru yanlış ayrımları belirleyebilen,
- Sorumluluklarını yerine getirmenin dışında bu dünyaya nefes aldığı her saniye değer katan bir çocuk yetiştirmek istiyorum.
Ve son olarak annemin hep mırıldandığı şarkı gibi, "Que Sera Sera , whatever will be will be.." :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder