Sıcak mı sıcak bir haziran akşamı. Klimanın yapay serinliğinde ferahlamaya çalışıyoruz.
Hani insan bazen yüreğinin yerinde kocaman bir taş varmış gibi hisseder ya ,işte ben de öyle hissediyorum. Elimde değil, çevremde sevdiklerimle ilgili ne kadar olan biten varsa yükleniyorum sırtıma ben de. Problemleri evirip çevirip yaşıyorum kafamda. Hayat hep krem ve beyaz gibi olsa, griler siyahlar olmasa. Tamam, hayata renk veren o güzelim gökkuşağı renkleri harika. Ama grileri, siyahları yaşamamak için bir kalemde feda ederim onları. Bir tuvalim olsa, bir resim yapsam, griyle siyahı koymamak için zararı yok dokunmam bile diğer boya tüplerine.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder