"It’s a funny thing coming home. Nothing changes. Everything looks the same, feels the same, even smells the same. You realize what’s changed, is you."
The Time They Are A Changing'in Bob Dylan'dan dinlerken bitişler, yeni başlangıçlarla açıldı yeni yıl..
How I Met Your Mother yeni sezon kaldığı yerden devam ediyor. Bu sene bitecek olması hüzünlü olsa da flashback'lerle hayatta düşünmeden kurduğumuz cümlelerin, bazı anlık hareketlerimizin bizi gelecekte olumlu/olumsuz nasıl etkilediğinden ve o "shift" dediğimiz geçişi yarattığından bahseden 20 dk.'lık dizi tüm karakterleriyle alıp götürüyor insanı. Arkadaşlıkları, evlilikleri, kariyer sürecinde yapılan hataları, hayatımızdaki gerçekleri ve yalanları gözler önüne seriyor. "Kids, this is the story of How I Met Your Mother" dediğinde bahsettiği kadının hayatında ne kadar değerli olduğunu anlıyorsunuz. Çünkü bütün dönemeçli yollar Ted'i doğru insana götürüyor.
Kopamadığım şeylerden bahsederken beni de herşey İzmir'e götürüyor. Ne kadar uzak görünse de yollar, aileyle geçirilen her vakit eskisinden daha da değerli. Doğduğun, hayatı tanıdığın şehrin sende her zaman bir etkisi oluyor. Nereye gidersen git, hayatını nerede sonlandırırsan sonlandır, o izleri taşıyorsun üzerinde. Karakterinle, zevklerinle , özlemlerinle.. O deniz mavisini istiyorsun mesela, o yemekleri, eve girdiğindeki sıcaklığı ardından gelen enfes kokuyu, sen küçükken koskocaman gelen şehrin içindeki zincirleme dostlukları, saçma gelecek ama masumiyeti; kimse ölmeyecek,kimseyle küsmeyeceğim, asla büyümeyeceğim saflığını..
Tomorrow's back to work down to sanitation ,should've run back ? before I left here
Try to Mama show her that I was happy here
Before I knew that I could get on the plane and fly away
From the road where the cars never stop going through the night
To real life where I can't watch sunset
And take my time
Take up our time
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder