Amerikan filmlerinin olmazsa olmazlarıdır psikologa gidip derdini anlatan insan figürü. Türk geleneklerinde ise psikolog sizi anlayan ebeveyndir, aile bireyidir ya da bir dosttur. 'Derdin olunca sinir ilacı al, doktora git ' modası gizli kalmış bir özentinin ürünüdür gibi geliyor bana. Bu filmlerin repliklerinde hep bir çocuklukta kalmış Freudian bastırılmışlıklar aranır. "When I was young, blah blah.."
Belki de sırtını yaslayıp ayaklarını uzattığında tüm yükünü alacak gibi geldiğinden olacak bu koltuk arkadaki Wonderwall'u ile beraber bugünkü favorim.
Güzel haftaortaları!
"Yesterday, when I was young,
The taste of life was sweet, as rain upon my tongue,
I teased at life, as if it were a foolish game,The way the evening breeze may tease a candle flame .."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder