Bir haftadır hayatımda yaşadığın tedirginliklerin, öfkelerin, kalp kırıklıklarının, kuruntuların ne kadar önemsiz olduğunu, bu ufak dozun hayatımı etkilemesinin sadece 'tuzu kuruluk'tan meydana geldiğini öğrendim.
Bir haftadır 11 senedir yaşadığım sinir harbi geride bırakılabilir hale geldi. Camımı açıp komşularımla sohbet ettim, sokağa inip hiç tanımadığım insanlarla.. çok uzun zamandır görmediğim arkadaşlarımı gördüm,daha fazla dinlemeye daha fazla sorgulamaya başladım.
Ne olursa olsun, tüm yorumlara rağmen sonucun Türkiye için iyi olacağına inancım tam. 1940'larda 70'lerde hatta 90'larda değiliz artık. Kendi söküğünü diken bir nesil, kendini her zamankinden daha hızlı toparlayan bir sistem var. Ne 10 sene geriye götürür farkındalık bizi ne de yolumuzu kaybettirir. İçimizdeki küçümsenen, uyuyan değil ama doğduğumuzdan beri uyutulmaya çalışılan devi ortaya çıkarır. Rant için, çıkar için değil, savunduğumuz değerler için olgunlaşmayı, yetiştireceğimiz bireyleri de bu doğrultuda yönlendirmemizi sağlar.
Bu güzel ülkede , bu güzel topraklarda vaktiyle ayrık otlarının büyümesine izin verilmişse biz başka bahçeler aramaya değil, kolları sıvayıp o otları temizlemeye soyunuruz. Zira tarih kaçışlar, felaket senaryoları üzerine değil mücadele temellerine oturmuştur hep.
Biz BİR olabildikçe böyle.. Hala UMUT VAR!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder