Yeni yıl zamanı yaklaştığında yeşil, kırmızı, gümüş, altın tonlarını seviyorum. Kusursuzca parlayan süsler, görünce içimizi ısıtan kırmızı, belki de Santa efsanesine en yakın olduğumuz anlar. Izmir'de geçen mükemmel çocukluk Alsancak'ı aralık ayında mükemmel bir yer yapardı hayallerimde. Hiç bitmeyen, uçsuz bucaksız bir semt gibi gelirdi Alsancak. Yılbaşı alışverişine çıkıldığında vücudumda serotonin salgılanırdı bolca. Değişik paketler, süsler, eller dolu eve dönülürdü. Yorgunluk atmak için eskiden Kordon'da Zara'nın şu an mahvetmiş olduğu binada bulunan Vakko'ya gidilir sıcak çukulata içilirdi. Piu Piu kokuları sarardı her yanı. Güzel bir film yılbaşı filmine gidilirdi İzmir sinemasında, o ruh artık köşeyi sarardı..
Aslında yazdıklarımın fotoğrafla bir bağlantısı yok. Sadece siz küçükken herşey daha güzel,daha büyük, daha dolu geliyor. Büyüyünce tadını eskisi kadar alamamamız ruhumuzun vaktiyle yeteri kadar doymasından değil, daha seçici daha gerçekçi olmamızdan kaynaklanıyor.
Yılbaşı masalarında da cream & white devreye girince mükemmel sonuçlar alabiliyoruz. Araya küçük detaylarla yeşil, kırmızı, altın , gümüşü ekleyince sadece en sevdiğiniz insanlarla bir yılı kapamak kalıyor insana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder