Bazen fotoğraflar bulacağım en iyi sıfatlardan daha çok şey anlatıyor. İçindeki huzur mesela, baktığınızda orada oturuyormuş hissi. Ufku böyle genişlettikten sonra kim farkında olmadan yaşayabilir ki bu anı. Denize açılan kapılar uzatıyor hayatı. Annemin lisedeyken İngiltere'de yanlarında kaldığı aile İzmir'i ziyaret ettiğinde eve geliyor, güneşin körfez üzerinde yarattığı pırıltılara bakıyor, tek kelime cennet diye nitelendiriyor manzarayı. Yeşillikler arasında yaşayan bir insan için bile önünde akıp giden bir su birikintisi olması huzur verirken biz nasıl duyarsızlaşıyoruz denize, martılara, seslere ve hayatımızın akışına
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder