Yeni yaşları, ailemizi biraraya getiren bayramı, anneyle başbaşa sohbetleri, babayla keyifleri, güzel yemekleri, kısacası yenileneceğim anları iple çekerek gidiyorum. Tek yön bilet almış gibi, enfes bir tatlıyı yemek üzere olmak gibi, tadı damağımda kalacak gibi gidiyorum. Çünkü biliyor musunuz asıl hayat yükümlü olduğumuz mecburiyetlerin yanında gerçekten yaşamayı da hakediyor. İşinden çıkıp evine geldiğinde ya da seni huzursuz eden insanlar ile muhattap olmak durumunda kaldığında arkanı dönmeden gidebildiği, kendini bulduğu bir hayatı olmalı insanın.
Kıssada hisse, gidiyorum işte. Tam bir insan olarak, ne bir eksik ne bir fazla..
